Yom Kippur als kroonstuk op week 2

Zó dan, daar zit ik weer in een positie van 90 graden op m’n stoel achter m’n laptop op het kamertje in Jeruzalem met buiten 35 graden Celsius om precies 12:30u –wat normaal gesproken mijn lunch tijd zou zijn; maar vandaag is niets minder waar. De afgelopen week is goed begonnen en prima verlopen bij The JCPA. Verder heb ik wat leuke ontmoetingen en goede gesprekken gehad en ook nog een beetje kunnen sporten.

Gisteravond begon Yom Kippur dit jaar tegelijk met de Shabat (volgens velen dus nog méer Heilig dan normaal) en wel precies om 18:12 GMT+2 om vandaag te eindigen om 19:24u. Ook werd die krachtige combinatie nòg verder versterkt door het feit van de Yom Kippur oorlog precies 40 jaar geleden in 1973. Het is toch wat hè, al die (symbolische) getallen…

Máar goed, even toevallig moesten die feiten samenvallen met nòg een aantal toevalligheden. Zo ben ik nu bijvoorbeeld al ruim over de helft van mijn volle dag vasten: een Bijbels(-spirituele) ervaring, waar we natuurlijk ‘vast’ allemaal wel eens over hebben gehoord, maar waar we zeer waarschijnlijk (bijna) allemaal zelden of geen praktische ervaring mee hebben om van deze toegepaste theorie praktijk te maken; zo ik dus nu ook voor de eerste keer.

Aangezien ik sowieso al vrij regelmatig last heb van mijn ‘prikkelbare darm-syndroom’ –ja heus, het bestaat: grote kans dat u er ook mee te kampen heeft- moest ik kennelijk de afgelopen 10 dagen dan ook behoorlijk acclimatiseren: zowel van buiten naar binnen als dus van binnen naar buiten! En dat viel niet pers-é mee; de afgelopen drie dagen behoorlijk druk aan de dunne geweest –ik bespaar u de details.

Hóe dan ook, deze religieus-spirituele (beweeg)redenen van onze oudere Joodse broeders en zusters en de zojuist beschreven (lees: bescheten) feiten maakten het voor mij toch best een bijzondere ervaring: éen om niet snel weer te verscheten… uhm, vergeten; en dat doet het nog steeds.

Aansluitend met mijn nieuwe evangelische vrienden (Amerikanen en een Zweed) naar een Heidi Baker conferentie geweest: nog een indrukwekkende ervaring van openlijke praise voor de Vader en de Zoon en overgave aan de Heilige Geest; op een manier die (sommigen van) ons vast en zeker de kerk uit zou doen lopen!

Na een goed maar kort nachtje zal er vanavond preciés na de Shabat weer een kerkdienst plaats vinden van onze Christelijke broeders en zusters: in het Engels, Ivriet (Modern Hebreeuws) en het Cyrillisch (zeg maar Russisch); om vervolgens meteen letterlijk de straat op te gaan om te praktiseren en te evangeliseren… zó kan het dus ook! Helaas kon ik er de vorige week niet bij zijn, maar vanavond ben ik zéker van plan om mee te gaan.

Dus niet alleen mooie woorden voor de sier en het eigen plezier, maar ook echt concreet dóen wat men leest en zegt voor de mensen in je eigen omgeving, nu en hier! Echt geweldig om te horen en te lezen wat ze allemaal doen en mee (mogen) maken om de harten van hun mensen midden in het ‘hol van de leeuw (van Juda)’ en zelfs in Syrië en Jordanië ondanks alle gevaren te kunnen openen en raken.

Tja, over andere (lees: omgekeerde) werelden gesproken...